تخمین حداکثر دوران انتهایی تیر در قاب‌های خمشی بتن‌آرمه با استفاده از پالس معادل حرکات نزدیک گسل

رویدادهای لرزه‌ای اخیر نظیر زلزله‌های نورتریج کالیفرنیا در سال 1994، کوبه ژاپن در سال 1995، ازمیت ترکیه در سال 1999 و بم ایران در سال 2003 اثرات مخربی بر تاسیسات زیربنایی شهرها داشته است. در همه زلزله‌های یاد شده، گسلِ مسبب، دقیقا در مجاورت مراکز پرجمعیت شهری واقع شده بود. مشاهدات نشان داده است که رکوردهای ثبت شده در نواحی نزدیک گسل و رکوردهای حرکات دور از گسل تفاوت‌های مهم و اساسی دارند. این حرکات می‌توانند شامل پالس‌های بزرگ سرعت و تغییرمکان باشند که پتانسیل تخریب سازه‌ای قابل توجه‌ای دارند. این تفاوت در تاریخچه‌های زمانی سرعت و تغییرمکان دیده می‌شود، که متاثر از دو اثر راستاپذیری شکست و گام پرتابی است. بعد از مشاهده اثرات مخرب حرکات نزدیک گسل توجه گسترده‌ای به شبیه‌سازی و مدل‌سازی حرکات نزدیک گسل و مطالعه پاسخ سازه‌ای به حرکات پالس‌گونه شد. یکی از جدیدترین این مدل‌ها مدل ریاضیاتی HoseiniVaez و همکاران (2013) می‌باشد. در این تحقیق حداکثر دوران انتهایی تیر در قاب‌های خمشی بتن‌آرمه با استفاده از این رابطه ریاضی از پالس معادل حرکات نزدیک گسل با پاسخ متناظر از رکورد واقعی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. برای همین منظور 3 قاب بتن‌آرمه یک دهانه 6، 12 و 15 با سه سطح شکل‌پذیری 1، 2 و 4 با ارتفاع‌های متفاوت یک‌بار تحت رکورد‌های واقعی و بار دیگر تحت پالس‌های معادل متناظر آنالیز شده است. با توجه به نتایج مشخص شد که پالس معادل توانایی بالایی در پیش‌بینی پارامترهای مهندسی نظیر توزیع تغییرمکان نسبی طبقه در ارتفاع و حداکثر دوران انتهای تیر برای قاب‌ها دارد.